Trauma dat opgeslagen zit in ons lichaam kan moeilijk te herkennen zijn, maar de symptomen ervan zijn vaak duidelijk zichtbaar. Denk aan constante angst, verslavende neigingen, of sombere stemmingen. Deze symptomen zijn signalen van dieper liggend trauma dat ons zenuwstelsel beïnvloedt.
Stap 1: Bewustwording van het Trauma
De eerste stap in het proces van loslaten is het herkennen van het trauma dat in ons lichaam opgeslagen zit. Dit vereist bewustwording van onze reacties en gevoelens.
Trauma wordt vaak opgeslagen omdat we ons op dat moment niet veilig genoeg voelen. Stel je voor, iets verontrustends gebeurt op school en we komen thuis, verdrietig, bezorgd, misschien boos. Onze verzorgers, meestal onze ouders, willen ons beter laten voelen door positieve dingen te benadrukken. Maar we missen de geruststelling dat het oké is om ons zo te voelen. Daarom moeten we leren onszelf dat gevoel van veiligheid te geven wanneer het trauma zich in ons lichaam nestelt.
Stap 2: Omgaan met Emotionele Verdedigingsmechanismen
Om het opgeslagen trauma los te laten, moeten we breken met onze emotionele verdedigingsmechanismen. Deze mechanismen kunnen variëren van vermijding en afleiding tot het veranderen van onze gemoedstoestand. Het is belangrijk om deze patronen te herkennen en te doorbreken.
Enkele veelvoorkomende emotionele verdedigingsmechanismen zijn:
- Vermijding: Het vermijden van situaties, gedachten of gevoelens die als bedreigend of onaangenaam worden ervaren.
- Afleiding: Het afleiden van de aandacht van negatieve gedachten of gevoelens door bezig te blijven met andere activiteiten of door zich te richten op externe prikkels.
- Ontkenning: Het ontkennen of minimaliseren van de ernst of impact van een traumatische ervaring.
- Projectie: Het toeschrijven van eigen ongewenste gedachten, gevoelens of eigenschappen aan anderen.
- Rationalisatie: Het bedenken van redelijke verklaringen of rechtvaardigingen voor gedragingen of gebeurtenissen die eigenlijk onacceptabel zijn.
- Regressie: Het teruggrijpen naar een kinderlijke of minder volwassen manier van denken of handelen om met stressvolle situaties om te gaan.
Deze verdedigingsmechanismen kunnen ons helpen om onszelf te beschermen tegen ondraaglijke emoties, maar ze kunnen ook belemmerend zijn voor onze groei en genezing als ze te veel worden gebruikt. Het bewust worden van deze mechanismen is een belangrijke stap in het proces van zelfreflectie en persoonlijke ontwikkeling.
Stap 3: Opbouwen van Veiligheid
Een cruciale stap in het loslaten van trauma is het creëren van een gevoel van veiligheid. Dit omvat het opbouwen van een ondersteunende omgeving en het leren om onszelf gerust te stellen.
Hier zijn enkele manieren om veiligheid op te bouwen:
- Mindfulness en zelfcompassie: Door je bewust te worden van je gedachten en gevoelens zonder oordeel, en door vriendelijkheid naar jezelf te cultiveren, kun je een gevoel van innerlijke veiligheid ontwikkelen.
- Stabiliserende activiteiten: Het beoefenen van activiteiten die je kalmeren en ontspannen, zoals meditatie, yoga, wandelen in de natuur of het luisteren naar rustgevende muziek.
- Steunnetwerk: Het opbouwen van sterke relaties met vrienden, familie of therapeuten die je steunen en waarbij je je veilig voelt om je emoties te delen.
- Grenzen stellen: Het leren herkennen en aangeven van je eigen grenzen, zodat je jezelf kunt beschermen tegen situaties die je als onveilig ervaart.
- Zelfzorg: Het verzorgen van je fysieke, emotionele en mentale welzijn door voldoende rust, gezonde voeding, regelmatige lichaamsbeweging en het vermijden van schadelijke gewoonten.
- Therapie: Het volgen van therapie of counseling kan helpen bij het verkennen van traumatische ervaringen, het ontwikkelen van coping-strategieën en het opbouwen van veerkracht.
Door actief te werken aan het opbouwen van veiligheid in je leven, kun je een stevige basis creëren voor genezing en groei na trauma.
Het Belang van Veiligheid
Het gebrek aan veiligheid tijdens het trauma kan leiden tot het vasthouden van het trauma in ons lichaam. Het is essentieel om een gevoel van veiligheid te cultiveren om het loslatingsproces te vergemakkelijken.
Geduld en Zelfcompassie
Het proces van loslaten vereist geduld en zelfcompassie. Het is belangrijk om mild te zijn voor onszelf en de tijd te nemen die nodig is voor genezing.
Conclusie
Het loslaten van trauma dat opgeslagen zit in ons lichaam is een diepgaand proces dat tijd en toewijding vereist. Door bewust te worden van ons trauma, onze emotionele patronen te doorbreken en een gevoel van veiligheid op te bouwen, kunnen we beginnen aan de weg naar genezing en herstel.
Mijn boeken tips!
- Traumasporen – Herinneringen en ervaringen na traumatische ervaringen door Bessel van der Kolk.
- De tijger ontwaakt – Trauma als bron van verandering door Peter A. Levine.
- Trauma en herstel – Traumatische ervaringen overwinnen en een nieuw evenwicht vinden door Judith Lewis Herman.
- Het lichaam vergeet niet – Een nieuwe kijk op psychosomatische klachten door Bessel van der Kolk.
